νεφροπάθειες

Παθήσεις των νεφρών που συνήθως διακρίνονται σε παθολογικές και χειρουργικές· μερικές από αυτές αντιμετωπίζονται επιτυχώς άλλοτε με συντηρητική (φαρμακευτική) και άλλοτε με χειρουργική αγωγή. Οι παθολογικές ν. είναι συνήθως αμφοτερόπλευρες και ταξινομούνται σήμερα ανάλογα με τον εντοπισμό και τη φύση της ανατομοπαθολογικής βλάβης. Οι φλεγμονώδεις επεξεργασίες των μαλπιγγιανών σωματίων ονομάζονται σπειραματονεφρίτιδες και οφείλονται σε τοπικά αλλεργικά φαινόμενα, είναι αντίδραση αντιγόνου, αντισώματος μεταξύ της τοξίνης των μικροβίων και των κυττάρων του μαλπιγγιανού σωματίου, με τον μηχανισμό αυτό προκαλείται η σπαραματονεφρίτιδα, που μπορεί να εμφανιστεί μερικές μέρες ύστερα από μια στρεπτοκοκκική κυνάγχη. Οι σπειραματονεφρίτιδες μπορεί να είναι οξείες, υποξείες και χρόνιες· η συμπτωματολογία τους εξαρτάται από το εξελικτικό στάδιο στο οποίο βρίσκονται, από τον αριθμό των προσβληθέντων μαλπιγγιανών σωματίων, και περιλαμβάνει, εκτός από τα γενικά συμπτώματα της λοίμωξης στις οξείες μορφές, οίδημα, υπέρταση, νεφρική ανεπάρκεια και χαρακτηριστικά ευρήματα στην εξέταση των ούρων, όπως λεύχωμα, κυλίνδρους και ερυθρά αιμοσφαίρια (αιματουρία). Αντίθετα, η νέφρωση είναι εκφυλιστική πάθηση του νεφρού τα τοιχώματα του αγγειώδους σπειράματος αλλοιώνονται τόσο ώστε γίνονται πιο ευκολοπερατά από τις πρωτεΐνες· αποβάλλονται κατά συνέπεια μεγάλες ποσότητες λευκώματος με τα ούρα (λευκωματουρία), γεγονός που προκαλεί ελάττωση των πρωτεϊνών του πλάσματος (υποπρωτεϊναιμία) με αποτέλεσμα γενικευμένο οίδημα και προδιάθεση του πάσχοντα προς τις λοιμώξεις· η λευκωματουρία και το οίδημα αποτελούν τα κύρια συμπτώματα της νέφρωσης. Περιγράφεται μια ιδιοπαθής ή λιποειδική νέφρωση, άγνωστης αιτιολογίας που προσβάλλει κυρίως την παιδική ηλικία, καθώς και πολυάριθμες δευτεροπαθείς μορφές, η συχνότερη από τις οποίες αντιπροσωπεύει έναν τρόπο εξέλιξης των νεφρίτιδων· πρόκειται για τη νεφρίτιδα μετά νεφρωσικής τροπής. Για τα νεφρικά σωληνάρια είναι γνωστές συγγενείς διαμαρτίες διάπλασης (όπως ο πολυκυστικός νεφρός) συγγενείς λειτουργικές ανωμαλίες που χαρακτηρίζονται από υπερβολική απώλεια συστατικών του πλάσματος με τα ούρα και εκφυλιστικές παθήσεις· οι σωληναριακές νεφρώσεις, που προκαλούνται από διάφορους μηχανισμούς, οφείλονται συνήθως σε τοξικούς παράγοντες. Στη συμπτωματολογία των βαριών σωληναριακών νεφρώσεων κυριαρχεί η ελάττωση των αποβαλλόμενων ούρων και κατά συνέπεια η κατακράτηση άχρηστων προϊόντων του μεταβολισμού, που θα έπρεπε να αποβληθούν. Στον ενδιάμεσο ιστό του νεφρού, δηλαδή στο συνδετικό ιστό και στα αγγεία, μπορεί να εντοπιστούν φλεγμονές (ενδιάμεσες νεφρίτιδες), οι οποίες οφείλονται σε μικρόβια που φτάνουν εκεί με το αίμα ή κατά συνέχεια ιστού ή συχνότερα δια των ουροφόρων οδών εξαιτίας παλινδρόμησης των ούρων· οι συχνότερες μορφές ενδιάμεσης νεφρίτιδας είναι η πυελονεφρίτιδα και η φυματίωση του νεφρού· η πυελονεφρίτιδα παρουσιάζεται συχνά ως επιπλοκή κυστίτιδας, πυελίτιδας και νεφρολιθίασης και είναι συχνή σε παιδιά με συγγενείς ανωμαλίες του ουροποιητικού και στις εγκύους. Οι ενδιάμεσες ν. μη φλεγμονώδους φύσης είναι το έμφραγμα του νεφρού, η θρόμβωση νεφρικών φλεβών, οι παθολογικές καταστάσεις που οφείλονται σε αρτηρίτιδες και σε σκληρυντικές αλλοιώσεις των αρτηριών και ιδίως των μικρών νεφρικών αρτηριών (νεφροαγγειοσκλήρυνση). Οι τελευταίες συναντιούνται συχνά σε προχωρημένα στάδια ιδιοπαθούς υπέρτασης, σε πρώιμα στάδια κακοήθους υπέρτασης και στην αρτηριοσκλήρυνση· εκδηλώνονται με στοιχεία νεφρίτιδας στα ούρα και με νεφρική ανεπάρκεια. Οι χειρουργικές παθήσεις των νεφρών ανήκουν στην ουρολογία, κλάδο της χειρουργικής, που περιλαμβάνει τη μελέτη του ουροποιητικού συστήματος και των χειρουργικών παθήσεων του γεννητικού συστήματος του άντρα. Οι σημαντικότερες χειρουργικές ν. αντιπροσωπεύονται κυρίως από τις ανωμαλίες της διάπλασης, από τη νεφρολιθίαση και τα νεοπλάσματα του νεφρού. νεφροβλάστωμα. Καρκινικός όγκος των νεφρών, ταχείας ανάπτυξης, που παρουσιάζεται κυρίως στα παιδιά. Αναφέρεται συνήθως σαν όγκος του Wilms.